Weerbericht: Halfbewolkt, 13 °C. Gevoelstemperatuur 13 °C. Vochtigheid 73%. Wind: 9,9 km/u vanuit N.
Flèche Belge is een event van de randonneurs. Wie randonneurs zegt, zegt “lange afstand”. Dus ook in de Flèche Belge is dat niet anders, maar er zijn wel enkele spelregels. Je moet in 24 uur een afstand van (minstens) 360 km rijden in een team van maximum 5 personen, waarvan er minstens 3 zaterdag om 12 uur moeten finishen, dit jaar lag de eindmeet in Roeselare. Oh ja, niet onbelangrijk, je moet zaterdag om 10 uur op minstens 25 km van de eindmeet zijn en je mag pauzeren, maar een pauze mag niet langer dan 2 uur zijn.
De spelregels zorgen ervoor dat dit event eerder een uitdaging is qua planning dan qua afstand. Op zich is 360 km op 24 uur een haalbare kaart. Versta me niet verkeerd, ook voor mij blijft deze afstand een uitdaging, maar het tijdschema, de nacht en de beperkte pauzes waren de grootste uitdaging. Maar de motivatie was super groot na de opgave in de DuoDiagonaal 2 weken eerder.
DE VOORBEREIDING
Vermits de route volledig zelf te kiezen is, enkel het eindpunt (Koersmuseum Roeselare) ligt vast, leek de Flèche Belge ons het ideale event om weer wat gemeentes voor de LongTermChallenge (LTC) in te kleuren. We kozen ervoor om te vertrekken in Eupen. De treinverbinding Oostende-Eupen is onze favoriete lijn omdat deze eenvoudig is, geen overstappen heeft en je op een betrekkelijk korte tijd aan de andere kant van het land staat. We tekenden een route langs zoveel mogelijk maagdelijke gemeentes, met zo weinig mogelijk hoogtemeters, waarbij we de eindafstand niet te ver boven de 360 km lieten komen en met checkpoints waar we ons konden bevoorraden of even konden opwarmen.
DEEL 1 VAN DE RIT : FIETSEN IN DE ZON
Op vrijdag 15 april stappen we om 11u30 van de trein in Eupen en na een snel toiletbezoek en koffie starten we om exact 12 uur aan onze tocht richting Roeselare. De weergoden zijn ons gunstig gezind (vlotjes 20° graden warmer dan 2 weken ervoor), dus voor het eerst starten we in korte broek. Nog voor het eerste checkpoint (Visé) gaan ook de armstukken uit. In Visé nemen we even de tijd voor een cola en een (obligaat) taartje. De zon geeft ons duidelijk heel wat kracht, want we fietsen mooi voor op ons reisschema. Ook bij het tweede checkpoint in Luik (koffie) wordt dit bevestigd. We besluiten dat we de extra tijd zullen gebruiken om de nacht buiten zo kort mogelijk te houden.
Tot aan Huy blijven we onze voorsprong behouden, wat er voor zorgt dat we na onze spaghetti en vol-au-vent nog even binnen kunnen opwarmen alvorens we met de ondergaande zon opnieuw vertrekken richting Perwez/Perwijs, onze laatste plek waar we kunnen opwarmen voor het sluitingsuur.
DEEL 2 VAN DE RIT : FIETSEN TIJDENS DE NACHT
Het stuk tussen Huy en Perwez was op papier een van de eenvoudigste van de rit. Maar door wat late aanpassingen in functie van de LTC bleek ons schema niet helemaal in orde voor dit stuk. Daardoor was onze laatste warme plek voor vandaag een heel stuk verder dan wat we in gedachten hadden. Wel was het meer dan de moeite waard om tot Perwez te rijden. In brasserie “Mont Blanc” bleken ze om 23u nog maar aan het aperitief te zitten, waardoor we bijna 2 uur konden genieten van wat warme chocomelk, thee, zetels en vooral veel warme (lees: zatte) gesprekken.
Om 1 uur vertrekken we onder luide aanmoedigingen van onze fans uit de “Mont Blanc”, de nacht in. Vanaf nu hebben we geen warme schuilplek meer en moeten we nog even naar Vorst (checkpoint 4) om dan hopelijk rond 6 uur in Sint Lievens-Houtem bij een bakker weer even wat warmte te kunnen opzoeken.
Fietsen tijdens de nacht is leuk, maar het zorgt ook voor moeilijke momenten. Omstreeks 3 uur krijgt Kris het moeilijk, waardoor we besluiten om bij een bushokje even te stoppen. Hij zet z’n fiets neer en valt bijna direct in slaap op het bankje. Het zijn deze momenten waarop het fijn is om niet alleen te rijden, zodat je elkaar kan aanmoedigen/oppeppen en vooral verplichten om te blijven eten. We laten Kris even rusten, ondertussen proberen Andy en ik wat te eten en vooral warm te blijven (de temperatuur is gezakt naar 6 °C). De powernap heeft Kris duidelijk goed gedaan, want met hernieuwde kracht kunnen we na een 20-tal minuten weer verder.
Omstreeks 4 uur merken we dat Andy wat begint te zwalpen. “Alles ok Andy? Neen, ik ben in ‘t slaap aan het vallen.” Een uurtje later is het Kris z’n beurt om er volledig door te zitten. Hij overweegt om de eerste trein naar Oostende te nemen in Brussel. We proberen hem moed in te spreken en vooral weer aan te moedigen om te eten. Eten en drinken zijn op die momenten cruciaal, want zonder brandstof loopt de tank alleen maar verder leeg en gaat het van kwaad naar erger. Nog even doorzetten en de zon zal weer opkomen en dan zijn we bij de bakker.
DEEL 3 VAN DE RIT : (WEER) FIETSEN IN DE ZON
Met de opkomende zon arriveren we in Sint-Lievens Houten en strompelen we de bakker binnen. Eindelijk weer een stoel, wat warmte en koffie! We worden opgewacht door Tim, die ons nog wat powerbars en gels in de handen duwt. De powernap van Andy en Kris zorgt voor heel wat verwonderde blikken bij de andere klanten. Een kleine toelichting van waar we mee bezig zijn, zorgt dan weer voor nog meer verbaasde reacties.
We beslissen nog even onze warme kledij aan te houden, want door de vermoeidheid is het moeilijk om opgewarmd te geraken. In Sint Eloois-Vijve (laatste checkpoint), gaan de beenstukken uit, drinken we onze laatste cécémel en vertrekken we voor de laatste 25 km, langs het kanaal, richting Roeselare. De warmte van de zon en het zicht op de eindmeet doen ons duidelijk goed, het tempo gaat weer de hoogte in en we kunnen weer enthousiast elke passant groeten. Misschien/waarschijnlijk ligt het aan ons, maar we ontvangen slechts 3 antwoorden op onze begroetingen. 😉
KOERSMUSEUM ROESELARE
Omstreeks 11u30 (mooi op tijd) komen we aan bij het Koersmuseum in Roeselare. We worden ontvangen door oa. Ruben, Kristof, Sven en de eerder aangekomen teams. Wow, hoe leuk was dat! Normaal vertrek je met de randonneurs in groep en onderweg vallen de groepjes uit elkaar. Nu komt iedereen (ongeveer) op hetzelfde moment samen na de rit, met al z’n verhalen. Heel leuk om samen te genieten en je collega’s onder applaus te zien finishen. De zon en de spaghetti maken het af.
Nog even met de fiets naar Oostende en dan zit de Flèche Belge 2022 er helemaal op. Tijd om wat slaap in te halen.
‘s Nachts fietsen, doet rare dingen met de fietser, maar blijven eten is de boodschap!
Tot op de fiets, Tom
Technische fiche
Fiets | Chiru Vagus |
Kledij | Pedal ed Odyssey |
Tassen | Apidura race |
Eten | (Platte) sandwiches, gel, snickers, snoepjes aangevuld met spaghetti, cola en koffie en een sporadische koffiekoek |